تاثیردرشت دانه های بازیافتی برخواص مکانیکی و ساختار میکروسکوپی بتن ژئوپلیمری با پایه متاکائولین و مسلح شده با الیاف پلی پروپیلن
چکیده
جایگزین کردن سیمان با محصولات فرعی صنایع دیگر و یا توسعه ژئوپلیمر به عنوان یک بتن سازگار با محیط زیست، میتوانند روشهای موثری برای کاهش اثر اتم خرب زیست محیطی استفاده از سیمان باشد .علاوه براین، استفاده از سنگدانه های باز یافتی بتن در دیگر بخش های مختلف بتن سازه ای روش باقابلبت استفاده درسازه، بااستفاده از متاکائولین (GPC) قابل اتکایی برای کاهش بهره برداری ازمنابع معدنی طبیعی است. امکان ساخت بتن ژئوپلیمری نیز با (PP) و همچنین بکار بردن مصالح بازیافتی به عنوان بخشی از مصالح درشت دانه در این مقاله مورد بررسی قرارگرفته است. الیاف پلی پروپیلن (MK) نسبت های وزنی مختلف به طرح اختلاط بتن اضافه شده است. آزمون های مقاومت فشاری، خمشی و کششی و ترک های جمع شدگی برای برسی عملکرد در محل فصل مشترک دانه – (ITZ) برای ارزیابی ناحیه گذار بین سطحی (SEM) بتن های ژئوپلیمری انجام شده است. میکروسکوپ الکترونی روبشی چسب و الیاف – چسب بتن ژئوپلیمری با پایه متاکئولین مسلح شده با الیاف به کار گرفته شده است . نتایج نشان میدهد که اضافه کردن الیاف تاثیر بسزایی در مقاومت فشاری نمونه ها ندارد.
اگرچه با افزودن الیاف افزایش قابل توجهی در مقاومت خمشی و مقاومت کششی و همچنین کاهش جمع شدگی نمونه ها مشاهده میشود. نمودار های بار-تغییر مکان نشان میدهد که اضافه کردن الیاف پلیپروپیلن باعث افزایش مقاومت چقرمگی بتن پلیمری و افزایش ظرفیت باربری نهایی آن میشود. اگرچه مقاومت فشاری نمونه ها با افزودن درشت دانه های بازیافتی کاهش مییابد لیکن مقاومت بدست آمده همچنان برای کاربرد های سازهای مناسب به نظرمیرسد.
از دیدگاه میکروساختاری، مشخص میشود که ماده چسباننده ژئوپلیمری و الیاف به قدر کافی محکم به هم متصل شده اند که به محدود کردن ترکهای ایجاد شده و تکثیر آنها کمک میکند. نتایج نشان میدهد که استفاده هم زمان از ۱% الیاف پلیپروپیلن و ۲۰ % درشت دانه بازیافتی در بتن ژئوپلیمری با پایه متاکائولین منجر به ترکیبی میشود که علاوه بر اینکه نوعی بتن دوستدار محیط زیست بوده، ویژگی های یک بتن سخت شده مناسب را دارد که می تواند به صنعت ساخت و ساز و توسعه پایدار کمک میکند.
